Stadsscènes

De stenen van deze stad zouden, als ze zouden kunnen spreken en als ze ogen hadden om te kunnen zien, ons daarover heel wat kunnen mededelen. Ze zouden zeggen wie er toen en nu achter de ramen stonden, wie er door de straten liepen en die niet oud konden worden, en over oude mensen die niet in hun eigen bed mochten sterven’. (Cl. de J.)

  • 229
  • 258
  • T238
  • T241
  • T250
  • T251
  • T252
  • T266
  • T267
  • T281
  • T282 NTK
  • T285
  • T286
  • T287
  • T290 NTK
  • Clara de Jong  T298 Lohmanstraat Bomen2 18x28 tekening 1995
    T298 Lohmanstraat Bomen2 18×28 tekening 1995
  • vondelpark-rosarium001

‘Ze wilde als kunstenaar letterlijk bij het gewone leven horen, zichtbaar zijn. Ze kon enorm genieten van de schoonheid van gebouwen, bruggen, grachten, pleinen en straten.’

‘De delen van de stad die zij tekende hebben altijd veel met haar eigen geschiedenis te maken.

De tekeningen van het Vondelpark met de gelukkige en onbezorgde kant van het leven van destijds als kind, later als moeder van een stel kinderen.

Maar wanneer ze in haar laatste levensjaren de buurt waar zij opgroeide met het Bertelmanplein en de Lomanstraat tekent, drukken de oorlogsherinneringen zwaar en komt “het onzichtbare” brutaalweg om de hoek kijken.’(P.B.)