‘ Na de bevrijding in 1945 dachten de mensen dat de door oorlog en fascisme geteisterde samenleving nú rechtvaardige en vreedzame perspectieven kon gaan bieden. (…) het gaf je de moed om verder te gaan, na alles wat je over je heen had gehad. Later bleek dit anders uit te pakken: jaren na de oorlog heb ik, en velen met mij niet het gevoel ervan af te zijn, integendeel! Ik kan niet vergeten wat er in de oorlog gebeurd is, ik wil het ook niet, het is een onvervreemdbaar deel van mijzelf geworden’.(P.B)